MYSELF

من وبسایتهام رو در وقت اضافه‌ای که بابت "غیبت‌نکردن‌پشت‌سرهمکار" و "درصف‌نانوایی‌منتظرنماندن" صرفه‌جویی می‌کنم آپدیت می‌کنم.

شهرداری الکترونیک و پرونده‌ی الکترونیک و دولت الکترونیک و... رو بریز دور. فقط بچسب به پرونده فیزیکی. بقیش شیمیایی هست مخصوصا بوی جوراب من موقعی که کفشم رو درمیارم و از صندلی رئیس بالا میرم تا پرونده از زونکن کمد بالا بیارم.

واقعیت اینه که من با اسنپ و تپسی و ماکسیم و... مشکلی ندارم، فقط از حرف‌زدن توی ماشینی که راننده‌ش خودم نیستم حالم بهم میخوره.

نکته انحرافی: یارو رفته توی این اوضاع قیمت ارز و یورو، بلاروس و برگشته من هنوز بلاد روس هم نرفتم و این همه دم از scihub میزنم.

جدا از شوخی، غرض از عرض اینکه دفعه بعد اگر خواستید بلندبلند حرف بزنید و حواسم من رو پرت کرده باشید تا متوجه مطلب نشم لطفاً درباره‌ی نوع فونت انتخابی برای نامه‌نگاریتون از من نپرسید چون مطلب مخفیتون رو با فونت B-Titr همین‌جا بولد می‌کنم.

میگن چرا صدت رو برای کار ما نمیذاری؟

بندگان خدا؛ عزیزان؛ صد من، صدوپنجاه درصد شماست. پنجاه درصدم رو گذاشتم برای شغل دوم(وب).

تبصره: البته چون شما پاسخگوی اشتباهات خود نیستید من وقت کم میارم. شغل دومم فدای سرتون که با ته‌تون بازی میکنه.

فقط یه جمله از بابام برای این روزهام بسه: "درخت بی‌ثمر رو سنگ نمیزنن"

چه خبرتونه؟؟؟! نترسید، نترسید...

سیفون روزگار که کشیده بشه ما همه با هم هستیم.

می‌دونم اِرحم تُرحم، ولی سخت‌گیرتر و مقرراتی‌تر از اونم که بخوام مهربون باشم. جلوی من از قانون هم حرف بزنید از قانون ایراد میگیرم.

دانشگاه سمنان چه جای خطرناکیه، من که منصرف شدم از رفتن...

همیشه هم لزوماً حرفه‌ای‌ها آدم‌های بدی نیستن.